Correct.
Het is goed te beseffen wat de kern van het Auteursrecht is (in ieder geval in Nederland). De wet beschermt een auteur automatisch, zonder dat die daarvoor iets hoeft te regelen. Muziekauteurs (componisten en tekstschrijvers) hebben, als hun muziek elders wordt gebruikt, recht op een vergoeding. Omdat het onderhandelen hierover niet eenvoudig is en het controleren of overal wel voor wordt betaald, kunnen zij deze rechten laten beheren door Buma/Stemra. B/S werkt internationaal samen met collega auteursrechten organisaties en zorgt voor de incasso, controle en (na aftrek van eigen kosten) afdracht aan de auteurs. Buma maakt bijvoorbeeld afspraken met radio, tv, brancheorganisaties (bv horeca), e.d. voor de betaling van in het openbaar en zakelijk gebruik van muziek van aangesloten muziek-auteurs. Een buitengewoon gecompliceerd werk overigens (berekeningsgrondslagen, niet altijd zijn playlisten beschikbaar, etc.). Daarnaast wordt niet in alle landen het auteursrecht even goed wordt nageleefd en zijn mensen niet altijd bereid zijn te betalen voor auteursrechten.
De NOVA heeft afspraken gemaakt met Buma voor vertoning tijdens de eigen activiteiten.
Zogenaamde 'rechtenvrije' muziek is een apart begrip in het licht van het auteursrecht. Je zou kunnen zeggen dat het moet gaan om muziek waarvan de rechthebbende auteurs aangeven dat je (al dan niet onder bepaalde voorwaarden) zonder betaling van een vergoeding de muziek mag gebruiken voor gebruik in het openbaar. Als de auteurs aangesloten zijn bij een organisatie als Buma/Stemra, dan hangt het af of B/S deze toestemming geeft. Generiek (dus wat mag in het algemeen wel en niet) danwel specifiek (is iets toegestaan in een specifieke situatie waarbij bijv auteurs zelf iets aangegeven hebben). Begrijpelijk is dit laatste niet eenvoudig, want waar liggen de grenzen? Zo maakte ik laatst een film gebaseerd op een kort bestaand verhaal, niet om commerciële redenen (maar uit de hand lopende hobby). De juriste van de uitgeverij maakte mij zeer helder duidelijk dat ik een vergoeding voor de rechten moest betalen. Immers, ik betaal toch ook voor mijn camera, de videotape, de montagesoftware, de koffie op de set, etc. Waarom niet voor het verhaal? En in andere gevallen voor de muziek?